Ik had ook kunnen zeggen dat hij het over mij gehad heeft. Dat 2015 een jaar was (is) waar ik nog geen geschikt adjectief voor gevonden heb. Dat ik tijdens het applaus een beetje naar de grond en de stoel voor mij keek, zodat niemand zou zien dat er tranen in mijn ogen stonden.
De laatste zinnen deden het 'm.
"Alles is een kwestie van langzaam overeindkomen, om je als draaien en weer gaan zitten. En dan moet er iemand in de buurt zijn die zegt dat het vanaf nu beter wordt.
'Anh! Jot.'
Waarna het lijkt alsof er niets gebeurt, maar er gebeurt heel veel."
Bart Moeyaert, Voor we met z'n allen uit elkaar vallen (Het Zoekend Hert, Nieuwjaarslezing 2016).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten