Het was donker buiten en ik stond op het binnenplaatsje. Op de ramen had iemand sneeuwmannen en witte dennenbomen getekend. Binnen was het licht. Ze zat in het midden van de kamer. Ze zag me niet. Ze had een pop met zwarte haren vast. Daar keek ze naar. Ze plukte wat aan die zwarte haren. Ze hield de pop bij haar hoofd zoals ze dat ook met Toos het konijn doet. En met mijn gsm. En toen had ze er genoeg van, legde de pop neer en kroop weg.