Twee straten verder is het rommelmarkt. Ik heb een mand aan mijn arm waar een dekentje, drie mini-souvenirbordjes uit Denemarken en een schele houden trekkip in passen. Ik kijk naar poppenhuizen en niet naar speelgoedgarages en dat vind ik lastig van mezelf, maar mijn lief zegt dat dat gewoon is omdat ik zelf een meisje ben.

Het huis is stil, de zon valt op het muurtje, mijn lief en de katten slapen, ik zit stilletjes te kijken. Buiten zijn de stembureaus open. Niemand en iedereen weet hoe het land er vanavond uit zal zien. Ik drink een kop thee.