Ik was ziek. Ik ben nog altijd een beetje ziek, maar niet meer zó dat ik niet met de iPad in bed kan. Goed dat we twee weken geleden ons draadloos internet scherp gesteld hebben, een kerel van Telenet dan, zodat er nu een echte code van onszelf is die niemand kan onthouden maar die ergens op een stickertje staat, en met een bereik helemaal tot in de keuken in plaats van soms tot in die zetel en soms tot in die andere. En tot in bed, dus.

Om niet te piekeren over terreur en mijn lief die in Brussel werkt, hing ik rond op Instagram. Ik wil nog altijd Underbara Clara zijn, alle muren met bloemetjesbehang behangen en alleen nog spullen van voor 1950 in huis halen. En ik bladerde door Pinterest. Daar kwam ik het bullet journal tegen. Dat bleek een systeem te zijn waarmee je to do-dingen en ideeën tussendoor op één plek verzamelt. Op een overzichtelijke manier. Het is een Systeem. Iemand heeft het uitgevonden. Honderdduizenden volgen. Die posten volgekribbelde en -getekende voorbeeldpagina's op hun Instagramaccounts, tutorials ('so this is were I keep my stickerrrs'), en dat een make up-tasje handig is voor al je pennen en washitape, hoewel iemand anders een brillendoos recommendeert. (Blijkbaar hebben ze in Amerika geen pennenzakken.) Ondertussen ging het eigenlijk gewoon over papier, pen en overzicht. It had me at hello.

Ik heb een schriftje van niks klaar gelegd, een volle pennenzak heb ik al (vintage Kipling, eind jaren 80 of begin jaren 90, dus dag Underbara Clara). Ik ga dat eens proberen.