Ik kom met boeken en schriften en laptop en leeggegeten lunchdozen en -potten de koffiebar binnen. Het is er ruim en licht terwijl buiten alles druk is. Daar heb ik zin in. De laatste twee uren van de vrijdagmiddag. Ik ga lezen en misschien een stukje schrijven, maar dan herken ik Stijn. Dat is vijf jaar geleden, dan, ongeveer, en nu woont hij hier om de hoek. Dat wist ik eigenlijk al, dat hij nu hier woont, sociale media enzo, je weet alles en je weet helemaal niks. Hij lost een kruiswoordpuzzel op terwijl ik een klein beetje lees. We leren dat knoros = bromrund = jak. Hoe fantastisch is dat, niet vergeten.

Later noteer ik dat Tommie lang haar heeft en altijd een broek met veel zakken, omdat er altijd wel iets is om mee te nemen en te bewaren in zijn museum. Ik hang wat rond op de Instagram van Undarbara Clara en wil in een Zweeds bos wonen. Het vriest daar nu. Ik bestel een chai latte, mijn tweede deze week, en betaal er gigantisch veel euro voor. Ik lees nog wat.

Maar nu moet ik naar huis en naar Saar. Het schemert en het regent niet meer.