Het kastje van bij mijn grootouders is er. Het stond in de berging. Mijn moeder zegt dat het ooit bij de keuken hoorde, dat het blauw en daarna groen geweest is, voor het iets van gelig wit werd. Als ik het deurtje open, ruik ik de berging. Vocht. Potgrond. Als ik het deurtje nu nooit meer open, blijft die geur misschien bewaard. Ik zet de broodbakmachine erop.

Verder heb ik look gebakken en wortelen gekookt en een pot kikkererwten uit de kast genomen, maar heb ik geen energie meer om er humus van te draaien. Morgen is er weer een dag. Ik drink vlierthee uit de theepot van mijn overgrootvader die er altijd lindethee in maakte. Ik laat maar een paar lichtjes aan. Ik lees in Hertz van Marleen Nelen en vind het prachtig.