"Ik bedoel stukjes over je leven die anderen mogen lezen. Het gaat erom dat je lezers meemaken wat jij meemaakt, dat ze zien wat jij ziet. En dan mag je er af en toe best wat bij fantaseren."

En

"En afkijken, hè," riep ze me nog na. "Goed afkijken hoe andere schrijvers het doen."

Dat doe ik ook. Ik lees heel aandachtig alle schrijftips die Katinka van dertien in Hoe ik per ongeluk een boek schreef krijgt van de grote beroemde schrijfster tevens buurvrouw Lidwien. Show, don't tell. Scènes. Dialogen. Enzo. Best grappig. En ik kijk hoe Annet Huizing springt tussen het verhaal dat Katinka schrijft en het leven dat ze ondertussen leidt. En hoe ze, Annet Huizing dan, goochelt met MacBooks en iPhones en Midsomer Murders en de Hema. 

Ik hou het niet meer zo geheim dat ik een verhaal probeer te schrijven. Dat maakt het wat echter. En spannend.

Hoe ik per ongeluk een boek schreef / Annet Huizing (Lemniscaat, 2014)