De overbuurman poetst zijn voordeur. Je ziet niet dat zijn vrouw pas een hersenbloeding gehad heeft en dat het niet zo goed met haar gaat. Hij gooit zijn emmer leeg in de goot, gaat weer naar binnen, komt terug en veegt alle randjes af met een stuk keukenpapier. De andere overbuurvrouw steekt haar hoofd en handen buiten en klopt een gele poetsdoek uit. We hebben een paar pluchen beesten van haar gekregen, voor Saar, en een grote grote pluchen hond die we Woody noemen en die lang naar sigaretten geroken heeft.