Ik zit op de trein. Mijn collega en ik hebben net een verloren meisje met een zware koffer, tranen in de ogen, een ticket naar Parijs, een telefoon die niet helpt en alleen Russisch als beschikbare taal, meegenomen naar de juiste overstap. (Hoe klein en groot en onbereikbaar is de wereld op een straathoek in Brussel.)

Ik ga via de luchthaven naar huis. Of ik rijd door naar Amsterdam. Dat kan ook. Ik heb een boek en de zon schijnt.