We deden zomaar iets. Ik ging naar de osteopaat die één en ander zou versoepelen zodat Saar snel zou komen, en toen ik buiten kwam en het donker was en nog warm, gingen we op het terras ernaast iets drinken. Later gingen we naar de vroedvrouw, we grapten van misschien tot vannacht dan, en op de terugweg lag dat ene terras weer en de zon scheen en we gingen iets drinken. De ober begreep niet dat er maar één kindje in mijn buik zat. Wat hebben we toen gelachen. En 's nachts kwam de vroedvrouw, dat ook.
We deden zomaar iets en nu is het geschiedenis of betekenis of hoe noem je dat. Nu ga ik turnen bij de kinesist aan de overkant als ik dan dat terras zie, zonder stoelen en zonder tafeltjes want de tijd holt en holt maar, dan moet ik terugdenken en glimlachen.