Zij aan de ene kant, met een rammelaar en een stoffen boekje, hoewel ze liever naar het raam of naar de slapende katten kijkt, of van haar vestje eet. Ik aan de andere kant, met mijn been uitgestrekt naast haar want ze moest maar eens leren rollen, nu, plots. Ze prutst aan mijn sok. Ik heb mijn laptop op schoot, maar ik kijk vooral naar haar. Wat goed he, zeg ik, zo op woensdagvoormiddag. Ze slaat met haar armen en benen, ze lacht en ze zegt i en m.