Soms denk ik: weer gaan werken, dat is ok, zo weer het leven in. Maar meestal denk ik niks en voel ik alleen paniek en iets van nee. Vandaag mailde de jongen die mij vervangt. Over overdragen en inwerken en ocharme vijf weekjes en februari is een korte maand. Ik deed een smiley terug. Daarna ging ik nog een broekje voor Saar maken en kijken hoe ze buiten in de vrieskou ligt te slapen. Ik doe heel hard mijn best om geen weken en geen dagen te tellen.