We wandelen naar de markt en kopen rookworst, kipsalade, drie soorten rozijnen-in-chocolade, gezouten pindanoten, twee avocado's en ongeveer een kilo bloemige aardappelen. De mevrouw van de groentekraam die altijd vraagt hoe het met Saar is en soms of het al beter gaat, is er niet. Mijn klantenkaart is bijna vol. Daarna wandelen we naar de kringwinkel. Er zijn geen leuke kleertjes voor Saar en het enige wipperke dat er staat, ziet er schmutsig uit. Er zijn wel kerstballen en plastieken kerstbomen en de meubelen ruiken naar boenwas. Als we naar het park wandelen, vliegt er een klein vliegtuig over onze hoofden. Bij de etalage van Maison des Oiseaux krijg ik zin om kleertjes voor Saar te naaien, maar daar heb ik eerst een rustige baby voor nodig. En misschien zo'n wipperke om haar dicht bij me op tafel te zetten. Het park zelf is prachtig. De straten zoemen er net zo hard als buiten en toch is er rust. Saar slaapt en ik ga op een bankje onder de bomen zitten. Ik eet een paar rozijnen-in-chocolade en lees een beetje, en als het te koud wordt gaan we weer naar huis. We stoppen nog bij de boekwinkel. Ik koop een kaartje voor iemand die verhuisd en jarig geweest is en voor iemand die alleen jarig geweest is. Nu we Saar gekregen hebben, weet ik weer hoe fijn het is om kaartjes te krijgen. Echte, zo in een envelop en met een postzegel erop. Weer thuis merk ik dat we onderweg de tut met de koord kwijt geraakt zijn. Goed dan, spreken we af, dan wordt er voortaan maar niet meer gehuild en gejammerd.