Het is zondag en we wandelen. We gaan via het fietspad en de fietsbrug naar de koffiezaak. Onze koffiebonen zijn op en we hebben zin in een latte of een cortado of een ice tea, zo'n goeie, zo eentje met bijna geen suiker, zoals ik ze deze zomer een tijdje bijna elke dag dronk. De koffiezaak is gesloten, dus gaan we de hoek om, door naar een andere koffiezaak. We kunnen er geen koffiebonen voor thuis kopen. Maar ik kan er online met mijn Kindle, er is net zo'n goeie ice tea en er liggen kranten op tafel. Als Saar op de schoot van mijn lief ligt rond te kijken, noemt het personeel haar chill. Ze denken dat we hen niet horen, maar we horen hen wel.