Ik zou naar het water met een bankje, een uitzicht en iets van een horizon. Maar eerst moest ik naar de bib en toen werd het toch het terras van de koffiezaak, in de zon en zonder zonnebril want wat moet je begin maart met een zonnebril, met mijn boeken en mijn schriftje en een glas knaloranje sinaasappellimonade voor me. Veel horizon is er niet. Er zijn politieagenten en fietsers en moeders met kinderwagens en mannen die wijzen en af en toe stapt er een schoolklasje voorbij. Achter mij krijgt iemand hulp bij het solliciteren, rechts leest iemand een tijdschrift en links praten twee vriendinnen over India en tuinmeubels. Het ruikt er naar auto's en ook naar het warme brood van de Turkse bakker twee huizen verderop.