Ik moet onthouden hoe Jasper Gwyn Rebecca portretteert. Zijn eerste portret. Hoe zij naakt is en hoe hij naar haar kijkt en hoe dat naakte natuurlijk net zo metaforisch is als gewoon zonderklerenaan. Hoe hij dag na dag naar haar kijkt. En hoe zij terugkijkt. Hoe zij gezien wordt en hoe hij gezien wordt. Wat kijken doet. Ik moet ook de dame met het regenkapje onthouden. Hoe één ontmoeting kan blijven duren, zelfs al is de persoon in kwestie al lang weer vertrokken.

Alessandro Baricco, Mr Gwyn (De Bezige Bij, 2012)