Dat we naar Mortsel fietsen, een rondje rond het verlaten en zompige Fort Vier wandelen, dat ik zin-zin-zin heb in koffie bij Mortsel Oude God, dat de zaak kerstvakantie houdt (bummer), dat we uiteindelijk verzeilen in een café waar de sigarettenrook bijna uit de muren getrokken is want daar zaten mensen en iedereen weet dat dat het enige criterium is bij de keuze van een bodega in een gebied waar je niks kent, dat mijn lief en ik er een kopje koffie drinken en dat Saar er een appel en een mandarijn eet en door de gelagzaal stapt, dat er iemand op het raam roffelt en dat dat onze buurman is, dat die ook een kopje koffie komt drinken, dat de buurman een bod op een nieuw huis gedaan heeft, dat we afrekenen en weer naar huis fietsen terwijl het is beginnen miezeren.

Dat vind ik tegenwoordig mieters leuk. (Behalve misschien dat bod van die buurman op dat nieuwe huis.)