25 maart 2015

Ze zit aan tafel en ze zwaait met haar armen en ze lacht en ze kraait. Ik droog mijn handen en ik lach terug. Ik zeg lieve kleine Saar ben je blij. Ik kook een pot spaghetti, warm saus op, spoel postelein en alles zo traag, zo in slow motion. Elf dagen aan het werk en vandaag zet de vermoeidheid alles stil.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten