Ik sta met drie verschillende schoenen bij de verkoopster. Of ze die in mijn maat heeft. Dat heeft ze.
Dat dat ene paar wel erg mooi is, zegt ze.
Ze haalt de schoenen in mijn maat uit de doos en uit het vloeipapier waarin ze bewaard liggen.
Dat dat ene paar door een klein familiebedrijf gemaakt wordt. In Italië. Met de hand. Van het beste leer. Dat witte, zie je, dat is van de laatste behandeling die de schoenen krijgen. Dat is kalk. Dat gaat er wel af.
Maar nu is het nog even gewoon heel mooi.
Ik aai de witte vlekken.
Goedkoop zijn ze niet, zegt ze.
Ik sta op mijn toekomstige favoriete schoenen te draaien voor de spiegel.
Ergens bij mijn afgetrapte outlet laarzen ligt het tweede paar schoenen dat ik zou passen banaal te wezen. Het derde paar gun ik zelfs geen blik meer.
Vertel mij een verhaaltje en ik ben als was in uw handen.