Die plek in het park is vanaf nu de plek waar hij zei dat het uit was. En waar ik toen niet op reageerde.
Ik dacht: o.
Ik dacht: a.
Ik zei iets van wat jammer en zo lang en zoveel pijn.
Ik had moeten zeggen: mooi.
I never liked her anyway.
En dan had hij moeten zeggen:
jij met je ironie altijd.
En dan hadden we gelachen.
Ik met mijn ironie altijd.