Morgen komt ons nieuwe bed. Dan is het uit met deze verzameling krakende planken. Dit bed was van de grootmoeder van mijn lief. Het is een soort van toegeëigende erfenis: we hebben het uit het huis gehaald toen ze gestorven is. En daarna wit geschilderd. Zonder het eerst te schuren. (Geleerd: vernis lost op in witte verf.) Het is een bed uit de jaren '60 met van die geweldige pootjes met metalen voetjes. Alleen staan die poten tegenwoordig scheef en los.