Bijna een maand geleden zijn we de enige bezoekers in het Biologiska Museet op Djurgården.
Het museum is een zakdoek groot. In de inkomhal staat een opgezette mamabeer met op haar ene arm een opgezette kindjesbeer en aan haar andere hand een andere opgezette kindjesbeer. Zo gaat het uiteraard niet in de echte natuur, zegt het museumblaadje, maar het ding stamt uit 1800-en-nog-wat en toen zagen de mensen in de beesten graag zichzelf.
Het hele museum ruikt naar 1800-en-nog-wat.
Het is één groot diorama, met in het midden een houten draaitrap. Het glas is oud en bobbelt en erachter is het winter en zomer en herfst en lente tegelijk. Er ritselt vanalles in het struikgewas. Er lopen vossen rond en leeuwen en herten en er zitten papegaaiduikers en Jan van Genten op de rotsen. Hier en daar komt een stukje lucht los of hangt er een vogel ondersteboven aan een tak.