Ze zaten allemaal op de mat in de crèche toen ik binnen kwam, Juliëtte en Keano en onze Saar, en Fleur die ervoor zorgde dat er niet gevochten werd voor een kartonnen Bumbaboek. Ik liep de spullen van Saar te verzamelen en Fleur las een beetje voor. Juliëtte en Keano kropen bij haar op schoot. Saar ging met haar eigen boek een meter of wat verderop zitten.

Kijk, dacht ik. En dat ik hoop dat ze dat zal blijven doen. Dat ze nooit mee op een schoot zal kruipen omdat ze denkt dat dat zo hoort, omdat ze geleerd heeft dat dat zo hoort, terwijl ze liever in haar eentje wat verderop zou zitten. En dat ik hoop dat ze zo veel mogelijk mensen mag ontmoeten die haar lekker haar gang laten gaan, zo met haar eigen boekje.

Ik ben opnieuw begonnen in Stil van Susan Cain.